Een jaar in Cambodja

15 augustus 2020 - Siem Reap, Cambodja

Goedemorgen,

Ik schrijf jullie vanuit een regenachtig Cambodja. Ik heb alle ramen en deuren lekker open gezet, want er is een koel windje. Heerlijk! Dit is een ochtend waarbij je een koelere temperatuur buiten voelt als je de deur open zet. Echt uniek! Ik ben 1 jaar in Cambodja, soms voelt het korten en soms veel langer. Het gaat goed met mij hier in Cambodja. Ik geniet van alle vriendschappen die ik hier heb. Ik heb een super lange vakantie gehad, mijn vakantie was zelfs met twee weken verlengd omdat ze 'ineens' een extra feestweek, het Cambodjaanse nieuwjaar, hebben ingelast, die was verplaatst van April naar Augustus. Ik heb straks 9 weken vakantie gehad. Bizar hè! Dit maakt dat ik erg veel zin heb om weet te gaan beginnen, dat heb ik in Nederland niet vaak gehad, haha. Ik heb op vakantie veel van Cambodja kunnen zien. Het was leuk om meer tijd door te brengen met mijn Cambodjaanse collega's en internationale vrienden. In sommige plaatsen waren wij letterlijk de enige blanke mensen die we gezien hebben. Dit maakt natuurlijk dat je aangestaard word! Ongemakkelijk. Ik ben blij dat dat in mijn stad niet zo is. Ook ben ik een week met Marijke, mijn Nederlandse compound-genootje weg geweest. Ook wel even lekker om Nederlands te praten. Met Marijke heb ik veel avonturen beleefd, zo hadden we bijvoorbeeld een rat in ons huisje voor 3 dagen! Die zakjes oploskoffie en mijn lekkere Nederlandse thee opat die ik in een dichte ziplock bag had liggen! 

Maandag ga ik weer beginnen met werken. De eerste week is een voorbereidingsweek. Helaas moeten we wel online lesgeven de eerste tijd. Dit is echt balen! We gaan online lesgeven van 8-12 en dan in de middagen de kinderen thuis 1 op 1 bezoeken. Op de vrijdagen hebben we de klassen verdeeld in kleine groepjes en mogen we 1 uur met de kinderen in real-life optrekken in huizen van ouders of leerkrachten. Natuurlijk met masker of scherm op en goed tussendoor alles poetsen. Elke vrijdag zal ik 3 groepjes kinderen in mijn huis hebben :) Ik ben benieuwd hoe dat zal gaan. Ik zie tegen het online lesgeven op, maar zie het feit dat ik meer persoonlijke contact met de kinderen heb als heel positief. Je hebt echt eventjes aandacht voor ze. Wanneer we weer in real-life mogen lesgeven is onduidelijk. De overheid heeft nu 15 internationale scholen toestemming gegeven om te openen 24 augustus. Maar, met ontzettend strenge regels! 1.5 meter, overal kraantjes & desinfectie, geen boeken in de klas, alle potloden ed. voor elk kind individueel. Alles poetsen tussen de lessen door. Het gaat zelfs zo ver dat de gordijnen uit de klas moeten (want die zijn niet even te poetsen). Interessant hè! Al helemaal als je bedenkt dat ze alle bars en pubs sinds deze maand weer open hebben gedaan. 

Qua Corona merk ik hier in SR niet dat er veel casussen zijn. Toch zijn de maatregelen met het vliegverkeer bijvoorbeeld nog streng. Als er 1 persoon uit het vliegtuig Corona heeft moet iedereen uit hele vliegtuig 2 weken in Quarantaine in een hotel in Phnom Penh en moeten ze 2000 dollar betalen. Dus het duurt nog wel even voordat er weer toeristen gaan komen waarschijnlijk. De mensen die nu terug komen zijn voornamelijk expats en zendelingen. 

Hier is een casus, die ik graag even deel, omdat jullie zo een kleine indruk van Cambodja krijgen en hoe anders het hier gaat. 

Een Cambodjaanse moeder, 27 jaar oud, ligt nu in het ziekenhuis in de hoofdstad (met een sterk vermoeden van kanker of tuberculose). Mijn Nederlandse vriendin Marijke is betrokken bij haar. Toen we op vakantie waren ben ik alleen terug gegaan, Marijke is in de hoofdstad gebleven om haar te helpen, met het opkomen voor haar, het contact met de dokters en financieel alles te regelen etc. Ze zijn hier in Cambodja niet gewend om voor zichzelf op te komen in een ziekenhuis, ze zeggen ' ja en amen' tegen een dokter en doen alles wat de dokters zeggen. De dokter in onze stad had haar al de diagnose kanker gegeven zonder een biopsie te doen en haar daarmee naar huis gestuurd. Thuis werd ze erg ziek, als er niks gedaan zou worden zou ze waarschijnlijk daar overleden zijn. Ze zijn naar een lokaal ziekenhuis in de hoofdstad gegaan. Bij aankomst in het ziekenhuis heeft ze 8 uren op de gang moeten wachten, wel in een bed gelukkig. Als Marijke haar man niet hadden aangespoord om duidelijk te vragen om een kamer, dan had ze daar nog veel langer (erg ziek) kunnen liggen. Uiteindelijk is ze naar de afdeling algemeen gegaan, ip.v. de oncologie, omdat de oncologie vol was. Dit is het enige locale ziekenhuis in heel Cambodja die een  oncologie-afdeling heeft. De Cambodjaanse moeder had bloed nodig omdat ze zo zwak was. Weet je hoe dat hier gaat? Je moet eerst zelf een aantal bloeddonoren vinden die bloed willen geven voordat je zelf bloed kunt ontvangen. Dus je kunt zo een hele poos moeten wachten voordat ze je bloed willen geven. Op dit moment hebben ze een biopsie gedaan, maar ze hebben het niet goed gedaan, dus het moet opnieuw. Maar... komende week is het een nationale feestweek, dus gaan de dokters niks doen. En ook in de weekenden gaan de dokters naar huis. Dus het is te hopen dat ze haar goed stabiel kunnen houden tot de komende biopsie. Ik ben zelf niet in het ziekenhuis geweest, maar wat ik hoor van Marijke is dat sfeer verre van fijn is. De patiënten moeten bijv. zelf hun lakens verschonen en ze worden ook niet gewassen etc. Heftig hoor! 

Gebedspunten:

* Bidden jullie voor Marijke en haar Cambodjaanse vriendin? Ze hebben haar een Cambodjaanse bijbel gegeven en ze staat ontzettend open voor God nu, ze vind het fijn als Marijke met haar bid, echt bijzonder hoe God door zo'n situatie heen kan werken. 

* Dat we onze weg vinden in het online lesgeven en dat het oké zal zijn voor de leerkrachten & de kinderen op school. 

Dankpunten:

* Voor de heerlijke vakantie die ik heb gehad. 

Tjoem-reap-lea!

Sanne

Foto’s

2 Reacties

  1. Hester:
    15 augustus 2020
    Ha lieve Sanne!
    Wat een ontzettend mooie mail van jou. Zo fijn dat je het zo naar je zin hebt! Wat ben jij daar aan het genieten! Wat een andere wereld ben jij aan het beleven. Zo met de mooie dingen, maar ook met de totaal andere cultuur wanneer er ziekte is. Veel sterkte gewenst voor deze mevrouw!
    We wensen jou heel veel succes om weer te starten met het werken. En stay safe!!!!!
    Liefs van Remco Hester Jesse en Morris.
  2. Auke en Annemieke:
    17 augustus 2020
    Bedankt weer voor je heerlijk geschreven verhaal!! Leuk om van je te horen en heel veel zegen voor het nieuwe jaar gewenst!! En, wat een bijzondere situatie in zo'n ziekenhuis joh. Wat hebben we het in Nederland dan ontzettend lux en goed geregeld! Maar ook weer mooi hoe God dan juist in zo'n situatie heel dichtbij mag komen!
    Liefs van Auke en Annemieke